Noizbait

Jarri dugu arratsa hasteko

Siestatik altxatu nauzu enpatiaz

Arestian izandako muxuen islada

Irribarrez betea

Egun gogorrak izan dira niretzat

Lo egin dut zure besoek utzi didatelako

Gauean izan ere horiek dira nire ametsen mundu

Gizartearengana joko dudala azkenean

Zure ezpainak beti daude hor

Nik hori esatean

Eizakoa den Ane baten maitea eta aldrebesa

Ideiak argitu dizkit bera konstziente ez zela

Nire hasiereetan nituen desioak 

Letreetan bilakatu dira oraingoan

Orain, ordea, atsekabeak malkoak erakartzen dizkit

Oraino garbi ez edukitzearen deskonfidantza

Beraiek nirekiko edukiko zuten ene zalantza

Berak ez du ezer egin

Elkarrizketa soilik zaplazteko polit bat izan da

Nire txokora irribarrez etorri

Eta Ormzabal batetik laztandu dit

Horregatik…

…Zera…

Maite dut enpatiari indarra eman diogulako

Maite dut maitatzen dakielako

Maite dut berak ere laguntza duelako

Maite dut berdina delako

Maite dut desberdina delako

Maite dut gauzak ondo egiten dituelako

Maite dut akatsak zuzentzen dituelako…

…Baina, batez ere zu, maitea, maite zaitut nire alboan zaitudelako

-Nongoa? Urretxu edo Zumarraga? -galdetzen didazu

-Ez -ni pentsakor, zu muxukatuz-, bihar Eiza aldean aurkeztuko dizut

Aparta zara

(Eugeni Alzibar)