Lokartzen garen bitartean

Zure azala laztantzen dut ohitura bezala

Zuk nirean murgiltzen zaren heinean

Kanpoko iluntasunak mendia babesten du

Hara joan zara zu, arrasti partean

Ni etxearen zaintzan gelditu naizela

Programazioa ixten, udara osorako

Baketasunak dakar hauspoa

Behin maitatutakoa betirako izan daiteke

Gure artekoa bezala

Txoriak ageri ohi dira goizero-goizero

Erandion sortuko den familia bezala

Maitasunez hartuko nautela sentitzen dut

Eta hunkituta nago, hark esan baitit

Nire beharrak eurenak ere izango direla

Enpatia nagusi da hemen ere bai

Eta soilik gezi urdinetik hitz egin da

Maite ditut jada

Hala ere, maitea, zer da gaua?

Gaueko iluntasunean hitz egiten dugu

Amodioa eginez

Zu zara, bai, ilargi betea

Merezi duen hori, oso-osorik

Behingoagatik jabetu gaitezen errealitateaz

Eromenik gabe ez baitago ulermenik

Eta ulemenetik maite dugu elkar...

...Enpatiaz jositako mundu bat eraikiko nuke

Zure alboan

Gauetan egiten dugun amodioarekin ordainduz

Hori delako nire bizitzako samina...

...Mina bezain laztana

Zeren...

...Zeren ez bazaizkit hitzak ateratzen

Zu alboan zaitudalako da

Hainbeste miresten zaitudalako

Benetan maite zaitut eta.

(Eugeni Alzibar)